rvatsko narodno kazalište oprostilo se na svojim internetskim stranicama od dugogodišnjega prvaka Drame HNK Žarka Potočnjaka istaknuvši da je jednakim odnosom prema naslovnim i manjim ulogama neprestano potvrđivao posvećenost kazališnom i glumačkom umijeću.
Drama Hrvatskoga narodnog kazališta “njegovim je odlaskom u
vječnost izgubila velikog glumca i brižnog kolegu uvijek spremnog
da pomogne, kolegu koji se nije bojao davati, jer se davao
srcem”, ističu iz HNK.
“Njegov glumački opus obuhvaća nekoliko života, stalno je bio u
pokretu, stalno je tražio neki novi izazov i nove horizonte.
Jednako dobro se snalazio i u komičnim ulogama, kao i onim
dramskim i tragičnim, ne pristajući na glumačko ukalupljivanje,
donoseći na scenu brzinu, duhovitost i iskrenu emociju”, dodaje
se u objavi.
Prisjećajući se dugogodišnjega prvaka Drame, iz kazališta
ističu da je uz bogatu kazališnu karijeru Žarko Potočnjak
bio jedan od najprisutnijih glumaca na televiziji gdje je
ostvario više od 40 uloga u nekima od najpopularnijih
tv-serija, poput “Smogovaca”, “Putovanje u Vučjak”, “Bombaški
proces”, “Ptice nebeske”, “Lažeš, Melita” i mnogih drugih. Glumio
je u više od 25 filmova, sinhronizirao bezbroj crtanih
filmova te odigrao mnoge uloge u radio-dramama.
Dobitnik je brojnih nagrada i priznanja, među kojima se ističu
Nagrada Dubravko Dujšin, Nagrada grada Vukovara,
nagrada Marul, Nagrada Ivo Serdar i Nagrada Zlatni
smijeh.
Žarko Potočnjak rodio se 3. veljače 1946. godine u Pakracu.
Nakon srednje škole u kojoj je učio zanat drvene
brodogradnje, upisao je studij brodogradnje u Zagrebu,
koji prekida u prvoj godini i upisuje glumu na Akademiji
dramske umjetnosti u Zagrebu, gdje je i diplomirao 1972. godine.
Prvi angažman dobio je u zagrebačkom Kazalištu Komediji,
gdje je glumio u mjuziklima i rock-operama, a 1975. godine
sa Zlatkom Vitezom osniva glumačku družinu Rinoceros, koja
ubrzo postaje Glumačka družina Histrion.
Nakon toga je 18 godina, od 1976., bio glumac u zagrebačkom
Gradskom dramskom kazalištu Gavelli gdje je surađivao
s nekima od najboljih domaćih redatelja te se istaknuo
ulogama Richarda II u istoimenoj Shakespeareovoj tragediji,
Festea u Shakespeareovoj komediji “Na tri kralja”,
Gavrila u Čehovljevi “Ivanovu” i mnogim drugima.
Na poziv Georgija Para 1994. godine prešao je u stalni
angažman Drame HNK u Zagrebu gdje ostaje do mirovine 2012.
godine.
U nacionalnoj kući odigrao je više od trideset uloga, poput onih
Pube Fabriczy-Glembaja u Krležinim “Gospodi
Glembajevima” u režiji G. Para, Alda u Fabrijevoj
“Berenikoj kosi” u režiji G. Para, naslovne uloge u
Držićevu “Skupu” u režiji Marina Carića, Orontea u
Molièreovu “Mizantropu” u režiji Božidara
Violića, Cecca u Goldonijevoj “Trilogiji o ljetovanju”
u režiji Janusza Kice ili Franza Merkla u djelu
“Kazimir i Karolina” Ödöna von Horvatha u režiji
Eduarda Milera.
Bio je Toma u Marinkovićevoj “Gloriji” u režiji Božidara
Violića, Ferapont u Čehovljevoj drami “Tri sestre” u
režiji Ivice Kunčevića, gospođa Layden u predstavi “I Konje
ubijaju, zar ne” Horacea McCoya i Ivice Boban, u režiji I.
Boban, Miroslav Frankić u “Čarugi” Ivana Kušana u
režiji Joška Juvančića, te dr. Paul Altmann u
Krležinim “Gospodi Glembajevima” u režiji Vite Taufera.
Za vrijeme Domovinskog rata bio je član 106. osječke brigade, bio
je u protuzrakoplovnoj obrani te član umjetničke brigade.
